Lindsay’s loopbaan: #opentowork

Yep, dat rondje met #opentowork om mijn LinkedIn-profielfoto is juist.
“Maar je had toch net een nieuwe baan?” 
– Klopt, maar die heb ik per 1 mei opgezegd.
“Oh, wat ga je nu doen?”
– Geen idee! 
_{(insert het geluid van tjirpende krekels en visualiseer voorbijrollend tumbleweed)} 

Dus.
Ik heb inderdaad mijn baan opgezegd, zonder dat ik iets nieuws heb. Dat is best spannend (understatement). 
Ik werk al sinds mijn 12e, toen ik in de brugklas startte met het bezorgen van tijdschriften. Wat kan ik zeggen: net als Luisa uit Encanto heb ik werklust.
Inmiddels zijn we een paar jaartjes (kuch) verder, ben ik 38 en treed per 1 mei uit dienst bij mijn huidige job. Op eigen verzoek en met alle medewerking, wat ik ontzettend waardeer.
Maar ik heb nog geen andere baan. 

Sommige reacties op mijn besluit zijn daarom afkeurend en dat snap ik. Natuurlijk heb ik mezelf ook gekweld met negatief commentaar op mijn keuze. Je bent immers je eigen grootste criticus. Ik in elk geval wel.
Ergens voel ik me namelijk toch een piepklein beetje een quitter. En onze maatschappij houdt niet zo van quitters. De motiverende quotes van coaches vliegen je om de oren. Work hard, play hard. Just do it, enzovoort.
Toch sta ik volledig achter mijn besluit en schaam me niet om hierover te delen.

Bovendien zijn de meeste reacties eigenlijk ronduit tof. Er zijn een hoop mensen die me feliciteren of me dapper en stoer vinden. Of een bemoedigend hart onder de riem steken.
“Jij komt wel op je pootjes terecht.”
“Joh, jij hebt zo wat anders.”
Dat is fijn om te horen (zeker voor mijn innerlijke criticus), maar zelfs als dat voorlopig niet lukt, is dat helemaal prima.
Ik wil goed de tijd nemen om uit te zoeken wat ik zelf wil. En vanaf daar een bewuste keuze maken.

Want hey: als je iets al jaren doet en goed kunt, betekent dat niet automatisch dat je dit de rest van je leven moet blijven doen. Toch? Wie weet vind ik inderdaad weer een toffe baan waar ik mijn creativiteit op schrijf- en contentvlak kwijt kan. Of ga ik terug naar de culturele sector? Iets met boeken, films of series? Misschien bladen maken à la The Bold Type? Het onderwijs, iets dat eens in de zoveel tijd door mijn hoofd gaat? Een pr- of mediabureau met verschillende klanten, in plaats van één opdrachtgever? Of misschien ga ik – ieh, eng! – freelancen? 

Anyway.
De enige persoon die dit voor me kan onderzoeken, ben ik zelf. En dat is precies wat ik de komende tijd ga doen. Proberen is leren, zeggen wij hier thuis tegen onze bijna 7-jarige. En nu mag ik dat als 38-jarige ook. 
Dus ja, ik ben #opentowork en sta te popelen om liters koffie met mensen te drinken, eindeloos te Teamen en ben nieuwsgierig naar allerlei ervaringen. Maar vraag niet wat ik concreet zoek, want dat weet ik zelf niet. Nog niet.